Йылға (йомаҡтар)

Башы — тауҙа,
Аяғы — диңгеҙҙә.
Буйы ла бар, һыны ла бар,
Ҡосһаң, ҡуйында ҡалмай.
Аяҡһыҙ булһа ла йүгерә, туҡтап тормай,
Уны белмәгән кеше тапҡыр булмай.
Аты юҡ, тәртәһе юҡ,
Көн-төн саба, юлы ҡала.
Йүгерә, йүгерә, һаман йүгерә,
Бараһы еренә етә алмай.
Бормалы ла һуҙмалы,
Осона сыҡҡан булманы.
Үҙе сабып бара,
Ҡойроғо күренмәй.
Үҙе бар — күләгәһе юҡ.
Ҡышын йоҡлай,
Яҙын дулай.
Ҡыш буйы тик тора,
Яҙ еттеме — ҡотора.
Оло юлдан күс килә,
Иртән килә, кис килә.
Үр яратмай әйләнә,
Арты өҙөлмәй бәйләнә.
Күк айғырым елә килә, саба килә,
Күк еләне елгә ҡарап һелкенә килә.
Кеше ҡулы теймәгән,
Үҙе юл һалған.