Әтәс (йомаҡтар)

Шау, шау, шау ҡамыш,
Шау ҡамыштың араһында
Алтын башлы бер ҡамыш.
Башы — тараҡ,
Ҡойроғо — ураҡ.
Баш өҫтөндә тарағы,
Тәпәйендә һәнәге.
Шуны табығыҙ, йә әле!
(Нимә була? Әйт әле.)
Тарағы бар — сәсен тарамай,
Урағы бар — иген ура алмай.
Сәғәтһеҙ ҙә ваҡытты әйтә.
Уҡталы ла суҡталы,
Башы йәшел нуҡталы.
Баш өҫтөндә тарағы,
Тәпәйендә һәнәге,
Шуны табығыҙ, йә әле!
Ауыҙы бар — һөйәктән,
Ит һаҡалы — эйәктән.
Үҙе хан нәҫеленән дә түгел —
Йөрөй таж кейеп.
Үҙе ҡараҡ та түгел —
Аяғы ҡайыш менән бәйләнгән.
Ҡаҙандан килгән бер монтоҡ,
Уның башы һалпыҡ;
Ах, уның юртышы,
Арт һанының ҡыртышы.
Мин ни күрҙем, ни күрҙем,
Ит һаҡаллы ҡарт күрҙем.

Әтәс ҡысҡырыуы, таң атыу